Η μελέτη των παιδιών στο σπίτι, σε οποιαδήποτε ηλικιακή ομάδα ή σχολική βαθμίδα κι αν ανήκουν, είναι συχνά μεγάλος «βραχνάς» για τους γονείς, ή τουλάχιστον σημείο προβληματισμού και άγχους, ή ακόμη και ρήξεων με το παιδί.

Η αλήθεια είναι, όμως, ότι και σε αυτό το θέμα, όπως και σε όλα τα θέματα που χρήζουν λύσης, είναι πρωταρχικής σημασίας να αναζητηθούν τα αίτια και στη συνέχεια θα προκύψουν οι λύσεις.

ΠΙΘΑΝΕΣ ΑΙΤΙΕΣ

Η αδυναμία, λοιπόν, ενός παιδιού να μελετήσει στο σπίτι μπορεί να έχει τις ρίζες της σε κάποιον από τους παρακάτω λόγους:

1. Ασταθές, ελλιπές ή/και ακατάλληλο χωροταξικό πλαίσιο:
   Ο χώρος που διατίθεται για να μελετήσει ένα παιδί, μπορεί να μην τυγχάνει της έγκρισής του, ή να μην του είναι βολικός.


3. Έλλειψη τεχνικών:

Το παιδί δεν ξέρει από πού ν’ αρχίσει, δεν έχει εκπαιδευτεί σωστά, ώστε να βάζει πρόγραμμα στη μελέτη του.

4. Φόβος ματαίωσης:

Όταν ένα παιδί διακατέχεται από φόβο σχολικής, και όχι μόνο, απόρριψης, δεν τολμά να προσπαθήσει να μελετήσει, γιατί φοβάται την ακύρωση της πιθανής προσπάθειάς του· οπότε, δεν μπαίνει καν στον κόπο, για να μην επαναληφθεί ο «πόνος» της ματαίωσής του.

5. Ανασφάλεια:

Όπως όλοι μας, το παιδί όταν έχει υιοθετήσει την πεποίθηση ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις σχολικές του υποχρεώσεις, βρίσκει διάφορες αφορμές και οικειοποιείται διάφορες συμπεριφορές για να εκφράσει αυτή την ανασφάλεια, όπως και αυτή της άρνησης για μελέτη.

6. Συσχέτιση με οικογένεια:

Καμμιά φορά το παιδί αρνείται να διαβάσει μόνο του, εκφράζοντας έτσι την ανάγκη του για υποστήριξη, προσοχή από τη μαμά του, ή άλλα μέλη της οικογένειας. Ας μην ξεχνάμε πως σε τέτοιες περιπτώσεις ότι ακόμη και οι παρατηρήσεις της μητέρας, αποτελούν για το παιδί, υποσυνείδητα, ένδειξη μητρικού ενδιαφέροντος!

7. Έλλειψη κατανόησης:

Σε όλους μας έχει τύχει σε στιγμές σύγχυσης, να μας ρωτούν κάτι απλό ή να πρέπει να κάνουμε κάτι απλό, κι εμείς να μην ανταποκρινόμαστε. Έτσι και τα παιδιά, για πολλούς λόγους, μπροστά στις σχολικές  υποχρεώσεις, μπορεί να βιώνουν κάποια σύγχυση στην κατανόηση κι αυτό να τους προκαλεί πλήρη άρνηση για μελέτη.

8. Στρες:

Πόσες φορές  δεν έχουμε χάσει το θάρρος μας μπροστά σε μία υποχρέωση που μας φαινόταν επίπονη σε ποιότητα και σε ποσότητα; Πόσες φορές δεν έχουμε αναφωνήσει «Πω πω, βουνό μου φαίνεται!». Έτσι και τα παιδιά, όταν βιώνουν τις σχολικές εργασίες ως «Βουνό», αρνούνται να το «ανέβουν»· αγχώνονται, «κλειδώνουν».

9. Μαθησιακές ιδιαιτερότητες:

Όλοι οι εγκέφαλοι δε λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο  όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Αν ένα παιδί, λοιπόν, χαρακτηρίζεται από κάποια μαθησιακή ιδιαιτερότητα, σίγουρα μπορεί να δυσκολεύεται μόνο του να φέρει εις πέρας τις καθημερινές του σχολικές υποχρεώσεις, όχι γιατί δεν μπορεί, αλλά γιατί δεν ξέρει τον τρόπο.

10. Απουσία κινήτρων:

Το παιδί δεν βρίσκει το λόγο, δεν έχει κίνητρα να διαβάσει, ιδίως αν η «σχολική του καριέρα» χαρακτηρίζεται από ταλαιπωρία διαφόρων τύπων. Το σχολείο, ή οτιδήποτε είναι στον ίδιο (εγκεφαλικό) φάκελο με το σχολείο, είναι ανάξιο της συναισθηματικής του προσοχής, οπότε μοιραία δεν ασχολείται με αυτό.

Η αιτιολογία της άρνησης του παιδιού για μελέτη, δε σταματά εδώ. Θεώρησα, όμως, σκόπιμο να αναφέρω, ίσως, τις συχνότερες περιπτώσεις. Και κλείνοντας, θα επισημάνω για άλλη μία φορά ότι είναι μεγίστης σημασίας να πιστέψουμε πρώτα εμείς οι γονείς και οι δάσκαλοι, ότι όλα βελτιώνονται, με τη σωστή, κατά περίπτωση, εκπαίδευση και διδακτική προσέγγιση!

Τάδε ἔφη Dimitra